به گزارش فرهنگ عجب شیر ،بیش از هزار روز از دولتی که به دنبال تعامل با جهان بوده و حل مشکلات را صرفا در حل مشکلات با خارجی ها می‌دانست، گذشته است. همان موضوعی که در دولت کارگزاران توسط عده‌ای دنبال می‌‌شد این بار در قالب دیگر و به نام مذاکرات پیگیری شد.

حسن روحانی در سال ۹۲ با شعار حل مشکلات اقتصادی کشور در ۱۰۰ روز و همچنین برداشته شدن تحریم‌ها توانست رای کمی بیش از ۵۰ درصد از آرا را کسب کند که تا امروز نه تنها هیچ بهبودی در اوضاع اقتصادی کشور ایجاد نشده بلکه افکار عمومی شاهد اتفاقات عجیبی در حوزه تخلفات و مسائل پیرامون آن می‌باشد.

برجام که به عنوان برنامه جامع اقدام مشترک در سال گذشته بعد از برگزاری چندین دور مذاکره و حواشی پیرامون آن در هتل سوئیسی به امضا رسید، خاطرات و تجربه‌های بسیاری را برای مردم رقم زد. هرچند امضا آن در مجلس در یک جلسه ۲۰ دقیقه‌ای جزو شاهکارهای نمایندگان وقت بود و رهبر معظم انقلاب ۹ شرط لازم در مورد برجام بعد  از تایید مشروط مصوبه شورای امنیت ملی به پیوست مطرح کردند اما به واقع بررسی این ۹ شرط و تطبیق آن با رفتار طرف مقابل این نکته را مشخص می‌کند که عملاً مغایرت‌هایی در سیاست‌های کلی و برجام وجود داشته است.

اکنون که یک سال از تولد برجام گذشته،  به دور از هر جناح بندی سیاسی می‌توان گفت که این آش تدبیریون آنقدرها که دولت می‌خواهد زیبا و خوب نشان دهد جانیفتاده است، سوالی که اکنون مطرح می‌شود این است که چرا روحانی این پرونده را به وزارت خارجه آورد و ستاد برجام را در این وزرات خانه تشکیل داد در حالی تاکنون چندان خروجی قابل توجهی از آن منتشر نشده است.

البته در این میان دولت که به نحوه‌های مختلف دنبال نشان دادن اتفاقات خوب در حوزه سرمایه گذاری خارجی است به بن بست‌های فراوانی برخورد، گزارشات نهادهای مالی بین المللی بیانگر کم شدن این روند در کشور بوده و به احتمال زیاد تنها دستاورد آن را می‌توان خرید هواپیما مرجوعی ایرباس دانست.

هرچند تکاپوی رسانه‌های اجاره ای دولت به دنبال اقناع مردم است اما آن چیزی که مردم احساس می‌کنند یک شکست بزرگ در برجام برای دولت است که آن را در قالب عملکرد دولت حسن روحانی می‌دانند. دولتی که در خوش بینی محض به آمریکا گرفتار مانده‌ است.

آناج